De Norwich Terrier


De geschiedenis van de Norwich Terriër

Toen, Rufus the Red, Biffin of Beauffin, Neachley Orange (1935)

Historie


De eerste Norwich terriers zijn gefokt en verkocht door ene meneeer Lawrence een hondenhandelaar. Hij verkocht ze aan de studenten van Cambridge. Ze werden toen de Catab Terriers genoemd. Deze studenten hielden de hondjes als gezelschapsdier en om de ratten weg te houden. Later kwamen daar andere fokkers bij zoals Jodrell Hopkins die in de Trumpington straat woonde en deze hondjes Trumpington terriers noemde. Deze fokker verkocht een hondje aan Jack Cooke van Brooke Hall en dit hondje Rags genoemd, dekte vele teven. Deze teven brachten allemaal prachtige diepe rode gekleurde pups voort. Een andere fokker uit die tijd Lewis Low de zoon van een dierenarts kruiste zijn kruising (een witte terrier met vleermuisoren) bracht er de kleine Ierse terrier in voor de mooie diepen rode kleur. De terriers kregen de naam Norwich. Toen iemand hem namelijk vroeg hoe hij deze terriers noemde, antwoordde hij spontaan, na een bezoek aan Norwich (een plaatsje in Engeland): ik noem ze Norwich terriers. In de beginjaren waren er Norwich terriers met hang en staande oren. Pas in 1964 werden deze twee terriers gescheiden als Norfolk terrier met hangende oren en Norwich terriers met staande oren.

Karakter van de Norwich Terrier


De Norwich terriers zijn vrolijke aanhankelijke honden en voor de duivel niet bang.Kleine hondjes met een groot hart. Ooit zijn deze, meestal rode, terriers gefokt voor de jacht op de vos en de das. Daardoor waren zij natuurlijk geschikt om het erf en huis vrij te houden van ratten en ander ongedierte. Eenmaal een spoor gevonden? Onze kleine terrier graaft net zolang tot hij de buit gevonden heeft en jouw tuin een hopeloze zaak is geworden. De Norwich terrier is een overmoedige hond. Ze worden op late leeftijd wat rustiger.

Er zit geen agressie onder deze kleine duiveltjes. Ze zijn eigenwijs, gaan graag hun eigen gang, en moeten zeer consequent maar met beleid opgevoed worden. Te veel straffen kun je bij een Norwich terrier niet doen. Je moet ze een beetje beduivelen. Ze moeten toch doen wat wij willen maar op de manier dat zij denken dat het gaat zoals zij het gewild hadden.
Norwich terriers zijn zeer leergierig en met wat beloning leren ze goed luisteren. Ze zijn gek op behendigheidspelletjes. Een bal ophalen willen ze ook wel doen, als ze daar toevallig zin in hebben, anders haal je hem zelf maar op.

En nu!