Omdat ik erg benieuwd was naar de oorsprong van de Norwich Terriërs in Nederland heb ik samen met Hanny een afspraak gemaakt bij Jan Albers, fokker van Norwich Terriërs van het eerste uur.

Door de corona perikelen ging de eerste afspraak niet door, maar eind november zaten we dan in de keuken bij Jan. Jan vertelde dat de timing perfect was, omdat hij begin 2021 naar Finland gaat om daar de open show te keuren van de Norfolk en Norwich Terriër Club en zij hem ook hadden gevraagd om een stukje over zichzelf te vertellen.

In de begin jaren zeventig had Jan al terriërs waar hij mee fokte, namelijk de Welsh en de Lakeland terriër. En door deze fokkerij kwam hij dan ook veel in Engeland bij fokkers, maar ook op hondenshows.Op een van deze hondenshows zag Jan voor het eerst de Norwich Terriër en vond ze erg grappig, levendig en heel lief. En iedere keer als hij ze weer zag vond hij ze leuker en leuker en besloot dat hij toch erg graag een eigen Norwich Terriër wilde.

Net als nu, was het ook toen niet makkelijk om een Norwich aan te schaffen. Maar mevrouw Sheila Monckton van de Jericho kennel wilde hem wel een puppy teefje verkopen.

En zo kwam Jericho Pink Gin in 1972( of ‘73) naar Nederland.Het kon natuurlijk niet missen dat de naam van het hondje Pinky werd en iedereen was weg van Pinky. Twee jaar later besloot Jan dat hij graag een nestje wilde van Pinky, maar dat was nog niet zo eenvoudig. Er waren op dat moment 3 Norwiches in Nederland waarvan er 2 reuen in die beginperiode bij Gravin van Zuijlen van Nijevelt van de Of Duinrell kennel zaten. Zij had ook Cairn Terriërs maar wilde er niet mee fokken en uiteindelijk zijn de hondjes overgenomen door Arie Schram.

Dan was er ook nog een 8 jaar oude Jericho reu die bij mensen in Zeeland woonde, daar was Jan zijn hoop op gevestigd. En gelukkig heeft er heeft er toen een vruchtbare dekking plaatsgevonden met als resultaat 5 prachtige pupjes( zie bovenstaande foto).

Natuurlijk heeft Jan toen 2 pupjes, een reutje en een teefje, zelf gehouden: Ch.High Flyer’s Wisecracker and Ch.High Flyer’s Wicked Lady. Zij werden zijn eerste zelf gefokte Norwich show kampioenen. Een tijdje daarna kwam het reutje Rossut Dollar. Hij was gefokt door de bekende fokker en keurmeester Catharine Sutton.

Jan ging met dit hondje in 1977 naar de Wereld Hondenshow in Herning (Denemarken) en won met hem zijn eerste Wereld Winner titel. Ondertussen bleef Jan natuurlijk ook naar de hondenshows in Engeland gaan.

Daar ontmoette hij de heer en mevrouw Bill en Pauline Ford van de wereldberoemde Trumpton kennel. In die tijd hadden zij beeldschone Norwich Terriërs. Jan had enorm veel geluk, want hij heeft meerdere hondjes bij hen hen kunnen aankopen door de jaren heen. De meest bekende is Ch. Trumpton Penny Redwood. Een prachtige reu en hij heeft dan ook vele hondenshows gewonnen: Van 1978 tot 1983 heeft hij 6 keer de Winner titel gewonnen en op een leeftijd van 8 jaar oud kreeg hij de titel Res. BIS in Show op de Winner show in Amsterdam.

Jan zegt dat het de beste Norwich Terriër was die hij ooit gehad heeft en High Flyer’s Minstral Boy was de beste zelf gefokte Norwich Terriër. Dit was dan ook een zoon van Ch. Trumpton Penny Redwood.

De meest favoriete nakomelingen van High Flyer’s Minstral Boy zijn voor Jan: Ch.High Flyer’s Valentino,Ch.High Flyer’s Moonpilot en Ch.High Flyer’s La Cucaracha. Ch.High Flyer’s La Cucaracha is een verhaal apart. Zij is naar Amerika gegaan. Ze heeft daar een nestje pupjes gekregen en is toen weer teruggekomen naar Jan. Helaas heeft Jan zelf nooit van haar een nestje pups gehad en zie je deze lijn dus wel terugkomen soms in de Amerikaanse Norwich Terriërs, maar niet in de Nederlandse lijnen.

Begin jaren 90 kocht Jan van Tom en Maureen Chambers de reu Rouletta Good King Henry. Nu hadden ze ook Norfolk Terriërs en via hen heeft Jan dan ook zijn eerste Norfolk aangekocht. De laatste jaren fokt Jan zelf heel af en toe nog een nestje Norwich Terriërs. Wel heeft hij een aantal reuen die door de clubfokkers gebruikt worden.

In de begin jaren negentig hebben Jan Albers, Joop Reerink en Arie Schram ook de handen in elkaar geslagen en zo is in de Nederlandse Norwich Terriër Club tot stand gekomen.

Sinds een aantal jaar is Jan nu voorzitter van de club en geeft aan dat hij het leuk vindt om ook via deze wijze de Norwich Terriër in Nederland een warm hart kan toedragen en hoopt nog vele jaren deze rol te kunnen vervullen.

Lobke Kwak

Op 16 juni 2015 had ik Sonja Segers Arendonk aan de lijn, ze vertelt:

Mijn eerste hondje was Max, een Cairnterrier. Hij was lief, maar best wel op zichzelf. Zat ik op de bank dan lag hij in zijn mandje en vond het wel goed zo.

In 1995, was ik op een tentoonstelling in Maastricht en zag daar voor het eerst een Norwich terriër. Ik was meteen verliefd, en je begrijpt dat mijn volgende hond een Norwich zou zijn.

Na een jaar nam ik Thijs. Toen was ik niet bezig met fokken en er werden ook geen teefjes aangeboden. Thijs was een echte lieverd, met hem heb ik verschillende shows gelopen. Hij was aan de grote kant; net een beer. Maar echt een knuffelhond, helemaal als ik een dag weg was geweest. Het was dan ook een gemis dat we hem in 2010 inmoesten laten slapen.

Show lopen vind ik leuk. Minder leuk dat de felicitaties naar de fokker gaan, en meestal niet naar de eigenaar, als je in de prijzen valt. Mede daarom ben ik begonnen met fokken. Showen vind ik nu nog leuker. En met succes, ja daar ben ik wel tevreden mee.

In 2004 kwam Bob bij ons. Een reutje met een Amerikaanse moeder. Van hem heb ik het reutje Gijs van’t Buscushof (roepnaam Timo)aangehouden. Een mooi hondje. Hij was Nederlands Jeugdkampioen en werd later ook nog Nederlands kampioen. Ik ben dan ook zeer trots op hem.

Van mijn teefje Kelly heb ik in 2009 Jodie aangehouden. Zij doet het ook goed op de shows en heeft in 2013 in Goes het Nederlands kampioenschap binnen gehaald.

Ik liep stage bij trimsalon Daria en daar fokten ze Norwich en Norfolk terriërs, wat ik nooit had gedacht, gebeurde toch, ik heb in 2003 een Norfolk in huis gehaald, Sissi. Ik vond het geweldig, als ze iemand binnen hoorde komen, dan maakte ze een ‘rollend’ geluid. Toen dacht ik nog, dat is het enige verschil, de oren en het rollende geluid, nou mooi niet. Bij de Norfolks zitten toch meer jachtinstinct erin. Ook zijn ze helemaal niet bang voor water, ze springen zonder pardon de sloot in.

Op dit moment heb ik Timo (21-11-2007)Jodie (07-06-2009) Maddy (25-05-2010) en Noortje (3-04-2014).

Het leukste van het fokken vind ik de geboorte, het is altijd weer spannend wat er komt. Het kan zo verschillen,bij twee rode hondjes kan er ook black en tan uitkomen. Elke bevalling is weer anders. Ik fok al sinds 2004. In die tijd kwam het meer dan eens voor dat er maar 1 hondje werd geboren. Dat is nu gelukkig wel anders. Soms heb je pech. Het is een teleurstelling als het teefje niet zwanger blijkt te zijn of pups het niet overleven. De natuur laat zich niet dwingen.

Er zijn weleens mensen op de pups afgekomen die dachten dat ze het hondje meteen mee konden nemen of bellen dat ze er aan komen. Daar sta je soms weleens versteld van, en daar heb ik dan meestal niet zo’n goed gevoel bij. De meeste mensen moeten veel geduld hebben voor een puppy. Er is niet zoveel aanbod. Wij hebben inmiddels een wachtlijst van tien mensen. Met verschillende eigenaars van mijn pups heb ik nog leuk contact. Het is fijn te weten dat zij gelukkig zijn met hun hondje, daar doe je het ook voor.

Mensen die op zoek zijn komen bij ons via de website van de Norwich Club onze eigen website of ook wel via de trimsalon van Shirley. Het showen en fokken doe ik als hobby, mijn beroep is apothekersassistente. Dat kan ik goed combineren. Op dit moment ben ik aan het trainen voor de Nijmeegse vierdaagse, die wil ik dit jaar ook lopen. Miriam heeft deze al 12 keer gelopen en nu willen we het samen gaan doen. Dat is mijn uitdaging van dit moment.

Hanny Bruining